Autorzy przedstawiają nam swoją wizję świąt. Świąt jakże odmiennych, niż zwykło to bywać, bo kryminalnych skąpanych w morderczym sosie. Opowiadanie zaczyna słowo wstępu redaktora naczelnego Magazynu Literacko-Kryminalnego POCISK, Rafała Bielskiego, ktĂłry zaprasza nas na spektakl w krzywym zwierciadle, w ktĂłrym znajdziemy kryminał, seks, groza i horror. A "to wszystko doprawione szczyptą poczucia humoru, gęstą kroplą morderczej żądzy, garścią krwawych opowieści i odrobiną psychopatycznego nastroju".

Przełom listopada i grudnia, podła pogoda - to nie jest dobry czas na to, żeby zakochać się w Warszawie. Na brzegu Wisły samotny biegacz znajduje zwłoki młodej dziewczyny. Ma jasną skĂłrę. Jasną jak mleko. Włosy czarne, kręcone, gęste i długie. Długie, smukłe nogi. Nie będzie łatwo ustalić, kim jest. Warszawa to wielkie miasto. Labirynt, w ktĂłrym łatwo się zagubić, zwłaszcza jeśli nie możesz ufać tym, ktĂłrych kochasz.

Podły czas. Dni krĂłtkie, mało słońca, w polityce rozwałka, pod Sejmem protesty, nowa władza odbiera esbekom emerytury, a stary policyjny pies ma w zanadrzu sekret, od ktĂłrego człowiek może zachorować na każde gĂłwno. Są takie zgryzoty, od ktĂłrych dostajesz raka.Trzeba będzie zajrzeć do papierĂłw w odległej, zapomnianej kiedyś przez Boga mieścinie, w ktĂłrej nikt nie był tym, za kogo się podawał.

Dwoje policjantĂłw, ktĂłrzy prĂłbują być uczciwi w świecie, w ktĂłrym zabrakło miejsca na miłość.

Patrzeć to trudna sztuka. A jeszcze trudniejsza - widzieć. Łatwo się pogubić w hałasie dnia. W memach, postach, reklamach, lokowaniu produktĂłw, w Tweetach, newsach, plotkach, grach, rolowaniu fejsbuka, przeglądaniu modowych stron i wiadomości na żĂłłtym pasku.

A jeśli najważniejsze to nie przegapić świata? Usłyszeć czasem: to był dobry dzień, dzięki że go spędziliśmy razem? Tyle razy już to przegapiłem. Tyle razy pozwoliłem żeby zachwyt minął. Żebym go zadeptał, zapomniał, żebym się zachwycił od nowa, tak samo nietrwale i tak samo mocno...

Ta książka nie jest przewodnikiem. Nie znajdziesz tu ani adresĂłw hoteli ani kulinarnych przepisĂłw, ani żadnych porad, ani nawet listy miejsc, w ktĂłrych warto sobie zrobić selfie.

To książka o zachwycie nad światem. O zbieraniu tych momentĂłw, po ktĂłre nie będzie można wrĂłcić, bo przecież życia nie da się przewinąć tak łatwo jak obrazu w smartfonie.

Południowy Kaukaz to wymagający kawałek świata. Łatwo zagapić się na dramatyczną urodę gĂłr, na ostentacyjny przepych Baku, łatwo utonąć w melancholijnym mroku ormiańskich świątyń. Łatwo znaleźć przygodę w tym świecie wciąż przez nas nieodkrytym, egzotycznym, zaczynającym się dwa kroki od naszej ukochanej Gruzji. Łatwo się tam zapomnieć. I przeoczyć sens.

Tak naprawdę każda podrĂłż, i ta w świecie, i ta przez czarno - biały gąszcz liter jest podrĂłżą w głąb siebie.

Trzeba uważnie patrzeć kiedy kroczysz pośrĂłd cieni.